Principes van wonderen (tekst)
- Wonderen zijn zowel begin- als eindpunten en wijzigen zo de tijdsorde. Ze zijn steeds weer bekrachtigingen van wedergeboorte, die achteruit lijken te gaan maar in wezen vooruit gaan. Ze maken het verleden ongedaan in het heden en bevrijden zo de toekomst.
- Wonderen getuigen van de waarheid. Ze zijn overtuigend omdat ze uit overtuiging voortkomen. Zonder overtuiging ontaarden ze in magie, die onnadenkend en daardoor destructief is, of liever, een niet creatief gebruik van de denkgeest.
T-1.1.13-14 – Een Cursus in Wonderen
Copyright: Foundation of Inner Peace
Een wonder als tijdreiziger
Wonderen zijn zowel begin- als eindpunten en wijzigen zo de tijdsorde. Ze zijn steeds weer bekrachtigingen van wedergeboorte, die achteruit lijken te gaan, maar in wezen vooruit gaan. Ze maken het verleden ongedaan in het heden en bevrijden zo de toekomst.
Ondanks het feit dat het boek nog niet heeft behandeld wat wonderen precies zijn, heb ik in mijn vorige post een tipje van de sluier opgelicht. Een wonder is een verschuiving van perceptie, of simpeler gezegd, een andere manier van kijken.
Ook hebben we het al gehad over de obstakels die je kunt weghalen als je het Licht van God weer zichtbaar wilt maken. We hadden het over een soort duizend-dingen doekje met het geheime ingrediënt, liefde; dit is het doekje van vergeving.
In mijn geval waren mijn ouders gescheiden wat uitmondde in een vechtscheiding. Ik groeide op bij mijn moeder en vond het maar niets dat ik regelmatig mijn vader moest opzoeken. Ik veroordeelde zijn manier van leven en kreeg in de loop van de jaren een hekel aan hem.
Ik dacht hier geen last van te hebben, tot ik me realiseerde dat dit een “behoorlijk” obstakel was. Als je een hekel aan iemand hebt, belemmert dit het zicht op het Licht van God.
Ik heb er lang over gedaan om:
- Dit obstakel uit mijn verleden te zien;
- Te erkennen dat het mijn spirituele ontwikkeling belemmerde (ik had dit altijd ontkend);
- Mezelf te vergeven dat ik een hekel aan hem had.
Pas toen ik deze stappen had doorlopen, kon ik op een andere manier naar hem kijken. Dit maakte zoveel indruk op me, dat ik me het moment nog steeds voor de geest kan halen.
Als ik het zo opschrijf, lijkt het een simpel stappenplan, maar het heeft veel zelfonderzoek gekost. Ik heb mijn boosheid opnieuw ervaren en ik heb de hulp van God moeten inroepen om me te helpen met vergeving.
En toen kwam dat moment dat ik me realiseerde dat hij het nooit zo heeft bedoeld. Ik ben weer van hem gaan houden. Af en toe komt het oude oordeel weer even om de hoek kijken, maar ik herken het nu en kan erom glimlachen.
Wat het effect van dit wonder is, kan ik moeilijk zeggen. Mijn vader is overleden. Maar het wegwerken van dit obstakel uit mijn verleden heeft zeker effect op wie ik nu ben en hoe ik naar mijzelf kijk.
Dit voorbeeld laat zien hoe een interne verschuiving van perceptie – een wonder – effectief mijn verleden heeft ‘ongedaan gemaakt’ en ruimte heeft gecreëerd voor een bevrijde toekomst. Het onderstreept dat wonderen niet enkel grootschalige, mystieke gebeurtenissen zijn, maar ook persoonlijke transformaties omvatten die onze tijdsbeleving en levenservaringen diepgaand transformeren.
Wonderen getuigen van de waarheid
Wonderen getuigen van de waarheid. Ze zijn overtuigend omdat ze uit overtuiging voortkomen. Zonder overtuiging ontaarden ze in magie, die onnadenkend en daardoor destructief is, of liever, een niet creatief gebruik van de denkgeest.
Jarenlang was mijn relatie met mijn vader vertroebeld door veroordeling en afkeer, gevoelens die ik dacht te hebben overwonnen, maar die in werkelijkheid (op mijn zestigste) nog obstakels waren om de Liefde van God te ervaren.
Het wonder was niet het resultaat van een oppervlakkige verandering of een magisch toeval. Het kwam voort uit een diepe en authentieke overtuiging dat alleen door echte vergeving, de ketens van het verleden konden worden verbroken.
Als ik alleen mijn vader had vergeven, was dit een daad van magie geweest. Dat zou een daad zijn zonder ware overtuiging. Ik had het mijn oordeel over hem dan met de mantel der liefde bedekt en vanuit een soort grootheidswaanzin met mijn hand over mijn hart gestreken. “Je hebt dan wel nooit je excuses aangeboden, maar ik vergeef je hierbij.” Voel je ook dat achter deze vergeving hoogmoed schuilgaat? Dat het niet volledig gemeend is?
Mijn inspanning om mijn vader te vergeven, was geen daad van magie; ik vergaf mezelf. Jezelf vergeven is misschien wel de grootste daad van liefde. Het verandert niet alleen je leven, maar het toont ook de échte waarheid.
Als je kunt kijken met de ogen van Liefde, dan zie je de werkelijkheid.
Kijk je met de ogen van angst, onmacht, boosheid of oordeel, dan zie je de realiteit van het ego. Dan zien we gemis, tekortkomingen en liefdeloosheid.
